Bekendere nummers in een eigen jasje gestoken.
In 1993 ontmoetten Emilio Helderman en Luciano Verstralen elkaar. De twee begonnen te musiceren en al gauw bleek dat beide heren dezelfde muzikale voorkeur hadden. Van latin tot funk, het kon en mocht allemaal.
Emilio nam de vocals voor zijn rekening en begeleidde zichzelf op gitaar. Hierdoor kreeg Luciano een ongekende vrijheid om zich op de “bassen” uit te leven. De vrijheid en tevens uitdaging maakt dat de contrabas en de fretloze akoestische bas een belangrijke invloed op de uitvoering van de muziek kregen.
Dit bracht bij Luciano weer het muzikale plezier terug wat hij was kwijtgeraakt in de begeleidingsgroepen van bekende artiesten waar hij tot dan toe in meedraaide. Rob de Nijs, Danny Christiaan, Marco Borsato, Bennie Nijman, Rene Froger, Albert West, noem maar op. Small Talk kwam terecht in het “feesten” circuit. Hiermee kon de band zich bedruipen en wat over bleef investeren. Singles werden in eigen beheer uitgebracht. “Julliet”, “Boat on the river”, “Love me for a reason”. De laatste haalde de tipparade maar bracht niet het succes waar de band opgehoopt had.
In januari 1999 trad Oscar van Steenis in dienst van de groep. Deze free-lance percussionist had getoerd met The Tramps en Mai Tai maar had genoeg van korte tournees. Bij Small Talk werd hij “een van de drie” en zou hij zich verder kunnen ontplooien. Small Talk is een vreemde eend tussen alle popgroepen. Waarschijnlijk is dat te wijten aan het ongebruikelijke instrumentarium. Daardoor is de muziek van Small Talk moeilijk in te passen in een “programma”. De band switched van latin naar funk naar jive naar. Van alles wat ze leuk vinden.