Popeye is een door Elzie Segar vormgegeven Amerikaans strip- en tekenfilmfiguur, die op 17 januari 1929 voor het eerst verscheen.
De tekenfilms worden gekenmerkt door telkens dezelfde sjabloon: Popeye de zeeman en Brutus (Amerikaanse naam Bluto), zijn vijand, nemen het tegen elkaar op om het hart van Olijfje (Amerikaanse naam Olive Oyl), de zus van Castor Oyl, te veroveren. Popeye moet altijd het onderspit delven. Hij krijgt altijd op een of andere magische manier een portie spinazie te verwerken die hem superkrachten geeft en hem in staat stelt Brutus een lesje te leren na het mompelen van can’t stands it no more.
Aanvankelijk fungeerde Popeye als een bijfiguur in de verhalen over de schipper Castor Oyl. Deze nam Popeye als matroos in dienst. De figuur Popeye werd binnen de kortste keren een held. Voor volwassenen werd Popeye het prototype van de kleine man die slechts geweld aanwendde als hij daartoe gedwongen werd. Vele Amerikaanse militairen droegen in de oorlogsjaren een Popeye-tatoeage. Door de Popeye-rage steeg de spinazieconsumptie in de USA destijds met 30 procent.
Na de vroegtijdige dood van de 43-jarige Segar in 1938 ten gevolge van leukemie, zetten zijn assistenten de populaire strip voort. In die tijd was Popeye populairder dan Mickey Mouse. Vooral Bud Sagendorf toonde zich bijzonder geïnspireerd en zou de spinaziemythe helpen ontstaan tijdens de tweede wereldoorlog. Omdat niet kon worden voorzien hoe lang de oorlog zou duren, wilde de regering de mensen aanpraten wat zuiniger om te springen met vlees, want ondanks de grote veestapel moesten reusachtige hoeveelheden vlees in de Verenigde Staten worden ingevoerd. Daartoe liet men de populaire stripfiguur Popeye spinazie promoten. De tendentieuze strip verscheen in de kranten, de cartoons draaiden in zowat alle bioscopen en eindigden steevast met het door iedereen meegebrulde Popeye-lied.