Hans van Erp (Pudding) en René van Rooij (Pap) gaan enkele decennia terug in de tijd. Pap en Pudding hebben allebei in het Brabantse Herpen gewoond, en toen zo’n 18 jaar geleden het zesde elftal van Herpinia werd opgericht (die zich ten doel stelde zoveel mogelijk bier en snacks te verorberen, en vooral niet te moe te worden na de wedstrijd) waren de beiden heren maar al te graag bereid om bij dit elftal te komen. De voetbalcarrière bleek van korte duur, hun gastronomische overeenkomsten zijn echter gebleven.
Beiden levensgenieters zijn al die jaren met elkaar op blijven trekken. In 2004 namen Pap en Pudding voor ‘zomaar’ enkele carnavalsnummers op (Red. Van Rooij heeft een eigen muziekstudio). Het jaar daarna nog een paar, en in 2006 brachten zij op veler verzoek een compleet album uit. Op dit album (Wurrum?Durrum!) stond het lugubere feestnummer “De moord in Herpen” wat voor veel ophef zorgde dankzij Patrick Kicken en wat tevens het duo onverwacht landelijke bekendheid bezorgde. Na deze bescheiden ‘hit’ volgde het jaar 2007 de single “Opblaasbare, afwasbare Barbara” die wederom goed ontvangen werd. Eind 2007 verscheen hun tweede album “Grote Maten” wat niet alleen duidde op hun vriendschap maar tevens op hun kledinggrootte. Op dit album stonden o.a. de hits “Plastieke Annemieke” en “De tieten van Marielle”. Laatsgenoemde schopte het tot de tweede plaats bij Edwin Evers’ Beste-carnavalsnummer-verkiezing op Radio 538.
Het derde album van Pap en Pudding getiteld “Tot de schijt ons doodt” is in 2009 verschenen. En dit album zorgde mede dankzij “De Duitse slager” voor een leuke agenda tijdens de carnaval. Het duo kenmerkt zich door hun scherpe, gewaagde teksten voorzien van lekkere muziek en daarnaast door hun overmatige drank- en snack inname. Eat your heart out Sonja Bakker!