Cara Van der Auwera baande zich een weg naar deze wereld op 17 september 1981. Cara Van der Auwera werd al heel jong gebeten door een bijzonder aangename microbe: die van de muziek. Cara Van der Auwera ging niet naar de muziekschool, ze huppelde erheen en beet zich vast in notenleer en piano. Onder impuls van een alerte leerkracht nam Cara Van der Auwera er een tweede instrument bij: haar eigen stem. Met succes, want voor ze goed en wel wist wat haar overkwam, was ze soliste bij de jeugdopera. De ritten van Essen – bij de Nederlandse grens – naar het verre Brussel nam Cara Van der Auwera er met de glimlach bij. Cara schitterde onder meer in Mozarts Bastien en Bastienne, maar stak ook de landsgrenzen over dankzij Jeugd en Muziek.
Cara had, kortom, geen GPS nodig om na haar opleiding Muzische Vorming aan het Stedelijk Instituut voor Sierkunsten en Ambachten in Antwerpen de weg naar het conservatorium te vinden. Haar kandidaturen deed Cara Van der Auwera in Antwerpen, maar daar was niet iedereen even enthousiast over de andere passies in Cara’s leven: modellenwerk en een ontluikende acteercarrière. In die tijd werd ze ook het gezicht van een opgemerkte promotiecampagne voor Belgische kazen. Voor Vlaanderen is Cara Van der Auwera nog tot lang daarna ‘het meisje van de Belgische kazen’ geweest. Op een blauwe maandag deed Cara auditie voor de jongerenreeks Spring (Ketnet) en voor ze het goed en wel besefte, stond ze eerst voor de camera als Chantal en vervolgens achter de microfoon in de muziekgroep Spring.